Hızla değişen dünyamız,sadece ekonomisinin derdine düşen aile bireylerini yarattı.Sanal özgürlükleri sınırsızlaştıran her teknolojik adım,bizi şahsi filmimizin asli başrol oyuncularından,çocuklarımızdan uzaklaştırdı.
Kimine göre refah kimine göre medeniyet olan bu durum,yanımızda yetişmeye/büyümeye çalışan çocuklarımızı gün geçtikçe mutsuz ve bencil bireyler haline dönüştürdü.Evlatlarımıza dair varolan hassasiyetimiz,bizler için okulla ve eğitimle ilgili her konuyu hem bir tereddütler zincirine hem de hayatımızın odak noktasına çevirdi.
Sizler, bilinçli ebeveynlerimiz;bu denli hızla değişen eğitim sistemini görerek,hayatımızın merkezi olan çocuklarımızı bizlere emanet ettiniz. Peki biz onlara neler yaptık/neler yapıyoruz?
Biz, onların rüyalarında gördükleri canavarları önemsiyor,hayali arkadaşlarıyla oyunlar oynuyor,brokoli çorbasını sevmemelerine saygı duyuyor ve onlar ağladıklarında mendil uzatıyoruz.Ödül ve cezanın gölgesinde gereksiz hırs ve hazlara kapılmalarını önlüyor, başarı odaklı eğitimden uzaklaşıp İNSAN kavramının üzerinde duruyor,her an bunu bıkmadan hatırlatıyoruz. Ne öğrendiklerine değil nasıl öğrendiklerine özen gösteriyoruz. Teknolojiyi amaç olarak değil araç olarak kullanıyoruz.Onlara hem yabancı dili hem sanatı sevdiriyor,hem de adab-ı muaşereti yaşatıyoruz.
Ayrıca;ebeveynlerinin yaşadığı yabancı dil problemini çocuklarımız yaşamasın diye çocuklarımızın ingilizceyi yazarak değil yaşayarak edinmelerini sağlamayı amaçlıyoruz.Bu yüzden her grupta bir okul öncesi eğitmeniyle birlikte sadece İngilizce konuşan bir "İngilizce Koçu" bulunduruyoruz.İsteğimiz,çocuklarımızı İngilizceye maruz bırakarak onlara anadillerini öğrenir gibi İngilizce öğretmek oluyor.
En önemlisi işimizi de çocuklarımızı da çok seviyoruz.
